හුදකලා වූ වළාවක් සේ
පාවී ගියෙමි කඳු මිටියාවත් ඔස්සේ
එක්ව සිටිනා පිරිවරැක් වැ
දුටිමි බොහෝ රන්වන් ඩැෆඩිල්
විල් ඉවුරු තෙර තුරු වදුල් යට
මද
සුළඟට එක් වැ නටමින්......
තුරු වැල් සේ සිනා සෙමින්
ක්ෂීර සයුර සේ දිලෙමින්
නිමා නොවන ඉරක් ලෙසින්
විල් තෙර අද්දරට වෙලා
දහස් ගනන් බැල්ම හෙලා
නටනු දුටිමි කඩිසර ලෙද
සොලවලා ඔවුනගෙ හිස්.....
විල් දිය රැළි කැළඹීලා
නැටුවා පරදන්ට එමල්
ඩැෆඩිල් මල් උදම් සිතින්
පරදනවා ඒ දිය රැළ්
එවන් සොදුරු දසුන් දකින
කවියෙකු හට සිටිනු හැකිද
බැලුවෙමි මම යලි බැලුවෙමි
කුමන තුටක් ලද්දෙද මම.....
වැතිරුණු කල මා යහනත
හිත
හිස් කර දුක ආ කළ
ඩැෆඩිල් මල් සිනාසෙමින්
එබෙනා සඳ මා නෙත් මත
පළවා හැර මයෙ තනිකම
පුරවා හද ගැඹ සතුටින
නැටුවා ඩැෆඩිල් සමගින.......
(William Wordsworth ගේ The Daffodils හි පරිවර්තනයකි.)
