Total Pageviews

Thursday, 24 November 2016

විඩාපත් තුරු වදුළු අතරට....


විඩාපත් තුරු වදුළු අතරට
හිනාවක් නුඹ අරන් එනකොට
මළානික වූ වේශ අතහැර
සිප ගනී වියරුවෙන් බිඳ බිඳ….

වෙලාවක් නැති බැවින් අහසට
වළාවක් රඳවන්න සදහට
ආවොතින් කමක් නැත ඉඳ හිට
ආදරේ බිඳක් ගෙන තුරුලට….

කලාතුරකින් වුවත් ඉකිබිඳ
ප්රේමයක් ඇති බැවින්  කීමට
හිස් නොකර මේ අපේ ජීවිත
හැකි විටක නුඹ එන්න හිතවත…



සඳ...


මළවුන්ගෙ අතර නොව සඳ
හිඳින්නෙම නුඹේ හිත අග
ඇපැහැ-දිලි වුවත් ඉඳ හිට
හැර දමා යනු කෙලෙස හද

පුරවාන කඳුළු ඇස අස
හිඳින්නට නොහැකි බව දැන
නොපෙනෙන්න නුඹට කිසි දින
මුවා වී  එයි කඳුළු පිස

රිදුනාට හිතට පෙර පෙම
හැකිවේද හැර යන්න සඳ
පැතුවාට සඳෙන් තොර ඉර
නෑ නේද සඳේ රැස් සැර


දකින්නට නැති උනත්...


දකින්නට නැති උනත්
මොහොතකටවත් දෙනෙත
සිනාවක් ඇති නිතර
මවාගෙන මුදු දෙතොල
සිහිනයක සිරවෙලා
සිටි නමුත් වී නතර
හුදකලාවම දරුණු
බව පසක් විය නිතර..

සෘතු....


සෘතු කවදත්
ඇවිත් යයි මාරුවෙන් මාරුවට
හදවතේ නොමැකෙන්න
මතක සළකුණු කර...

රිදවීම් විඳවීම් සසලවීම් හැරුනම
මෙන්න මේ යැයි නම් කළැකි බැඳීම්
මදින් මද හෝ ලෙහා දැමිය යුතුමයි
සෘතු විපර්යාශ ඒ තරමටම නපුරුයි...