හිඳිමි මං මග බලන්...

වේගයෙන් දුවන රථ

මුලා නොකරයි සිත

ඈතකින් පෙනෙන නුඹෙ රුව

මිරිඟුවක් වාගෙමයි මට..

දැන් දැන් දැන් මේ දැන්

නුඹ ඒවි සිනහවක් අරන්

නො ඉවසිල්ලෙන් පෙමින්

හිඳිමි මං මග බලන්...

නුඹ ඇවිත් යා යුතුමයි....

නුඹ ඇවිත් යා යුතුමයි

හැන්දෑවේ මොහොතක්

ඇවිද යන්නට 

දෑත් පටලන්

ඉස්සරම වගේ දවසක්...

එක දිගට මග බලන්

පෝලිමට බස් යනකන්

සෙනඟ අඩුවෙන්ම එන බසයක්

මතක මල් වරුසාවක්...

තේ එකක රස බල බල

ආප්පෙක වාටි හප හප

ගෙවුනු ඒ වරු ගනනම

සුන්දරයි හැම මොහොතෙම

රණ්ඩු වී හරි හරියට

කොනිති ගා රිදවු තරමට

කඳුළු ආවේ දෑසට

සතුට වැඩි වූ තරමට

ඉතිං මම මඟ බලමි

වරුෂාව දැන් නිවුනි

හිතට ඉවසුම් නොවුනි

නුඹ අද එන බැවිනි

තාරුකාවක්මි මම...

තාරුකාවක්මි මම

දිලි දිලී නිවෙමින්

නිවි නිවී දිලෙමින්

ඇවිද යා යුතු ඉසව්

කෑ ගසා කියන...

අඳ කඳෝකිමියෙකි නුඹ

නිවමින් එළිය කරමින්

හිතුමතේ ඔබ මොබ යන

සියළු සංවේදනා මැරුවැයි 

නෑසුන් කන්ව හිඳින...

තවකෙකුගෙ මුවගකින්....

තවකෙකුගෙ මුවගකින්

නික්මෙනා විට වුව, 

නුඹේ නම...

ආදරේ හිතෙනවා 

මහ ගොඩක්...

හීනියට හිනාවක් පැන නැගී

විදුලියක වේගයෙන්

කිති කවන කල සියොලඟ එවිට,

සිනහ සී නිහඬ වනු මිස

කුමක් නම් කරන්නද මම

ගිනිගෙන ඇවිලෙනා ඇස්....

ගිනිගෙන ඇවිලෙනා ඇස්

කැරළි ගැසි දිගැති කෙස්

සියුම් විදුළි ධාරා

පැන නැගී සියොළඟ

සලිතවී හදවත...

සොයන්නෙමි 

බලන්නෙමි

අතුරුදන්ව මටම මම...

ගව් ගනන් නුඹ දුර බව ....

ගව් ගනන් නුඹ දුර බව 

මොහොතකට මතකයෙන් මකමි....

මදක් ගැඹුරැති ඉමිහිරිම හඬ

බදා සවනත වසමි....

සිහිනයකදී වුව

නුඹ අසම රැඳෙන්නට පතමි...

හිතවත,

නුඹ හිනැහේනම්.....

මම සැනසෙමි

ගොළුවී වදන් අහිමිව....

ගොළුවී වදන් අහිමිව

නතර වී නුඹ ළඟ හදවත

ගැහෙනවා නුඹෙ නාමයෙන්

අවසන් හුස්ම පොද දක්වම

දැන උන්නත්

නොදැන උන්නත් නුඹ එය

අදහනා ප්‍රේමයැයි

නම් තබන්නෙමි මම

ප්‍රේමයෙන් නොබැඳෙන්න...

ප්‍රේමයෙන් නොබැඳෙන්න 

මාලතිය...

දැඩි සීත සේම ග්‍රීෂ්මය

දරා ගත නොහැකි තැන

ඇවිදින් යනු විනා...

නවතා ගැනීමක් ගැන නොසිතන්න

සංචාරක කුරුල්ලන් කිසිදින

වැස්සක් කියා යන්නෙම...

වැස්සක් කියා යන්නෙම

මතක හද බිතේ ඇති බව....

සුළඟක් කියා දෙන්නෙම

සුවඳක් වගේ ළඟ සිටි බව...

හුස්මක් ගන්න හැමවර

හදවත තවම දන්නෙම

පිටවන හුස්ම බර බව....