සැඩ සුළඟක්ව හමා විත්
එලෙසින්ම නික්ම ගිය
මද පවනක්ව යලිත් විත්
එලෙසින්ම නික්ම ගිය
නුඹ
නුඹටම
අතුරුදන්ව ඇත......
Friday, 24 June 2016
සඹඳ, ......
සඹඳ, "ඉකුත් වූ" කාලයට
නැවත කල හැක්කක් නොමැත
"මේ" ආලෝකයයි
හැඬිය හැකි දෙඩිය හැකි
සිනහ මල් පීදවිය හැකි
අඳුරු රාත්‍රියක් පමණයි
"හෙට"එලඹීමට නියමිතව ඇති
අහන්න ඕනෙම උනත්.....
අහන්න ඕනෙම උනත්
ඔය හිනා හඬ
හෙමිහිට හමා යන...
දරදඬු වැඩි නැද්ද මේ තරමට
අඹරවන් යනකොට මාව
සුපෙම්බර පවන් රොද.....
මම නුඹට ප්‍රේම කරමි....
තාරුණ්‍ය දෝතින්ම ගෙන
පණ පොවද්දි සිතුවිලි වලට නුඹ
රාත්‍රිය,මම නුඹට ප්‍රේම කරමි
කඳුළු කැටිකර ....
කඳුළු කැටිකර මනාවන්
දෑස් දල්වා බලා වුන්
මාවතත් මිරිඟුවක් නම්
තවත් කුමකට බලා ඉන්නෙද
මේක නම් මහ මුලාවක්....
සිනහවක වේදනාවක්
සඟවගෙන ඇය කතාවක්
බෙදා හරි හැටි බැලූ විට මිස
හඳුන ගන්නට කාට හැකි වෙද
මේක නම් මහ මුලාවක්....
"ආදරේ" නම් ඉනාවක්
කඩා බිඳිමින් තුලාවක්
අසමබර කොට ජීවිතය ඇගෙ
නගන කිරිකැටි හිනාවක්
මුලාවක් බව නොදැන ලතැවෙන
මේක නම් මහ මුලාවක්.....
අදින් පසු.....
අදින් පසු
නොලියමි නුඹට කිසි දින
හදවතේ පිරී පැවතුන ප්‍රේමය...
දිය කර හරිමි
හිතුමතේ වා ගැඹට
නුඹ නිසා දැනුණු ශෝකය....
පද වැලක්ව,කවි,කතාවක්ව
විසි කරන්නෙමි දැන ගනු පිණිසම
මියැදෙන්ට කලින් හදවත
පිපිරී දරා ගනු නොහැකිව....
මේ රවුම ඇතුලේම.....
මේ රවුම ඇතුලේම
කොටුවෙලා ඔබ ඉන්න
මෙයින් එපිටට වෙලා
මට ඉන්න ඉඩ දෙන්න....
එසේ නැතිනම් එන්න
කාටවත් නොදැනෙන්න....
රවුම් හැඩ කිසිත් නැති
කාටවත් වගක් නැති
මෙන්න මේ සීමාවේ
ඇවිදින්න හැන්දෑවේ....
හඬන්නට ...
හඬන්නට දුක නිවෙන්නට
ඔය උරහිසේ හිස තබන්නට
නුඹ හැර කෙනෙක් හිත හදන්නට
කිසිවෙක් නොමැත තව ඉන්නට
Subscribe to:
Posts (Atom)