ඒ මතක
කොහොම මරන්නද
සියොලඟම හිරි වට්ටන
එපා එපා එපාම කිවුවට
Wednesday, 4 May 2016
සුදු මැණිකේ....
පුපුරු ගැසුණු දෙ අත සෙමෙන්
අතගාමින් මෘදු දෙ අතින්
තදින් හුස්ම ගත්තේ උඹ
මගෙ හදවත පුච්චන්නද
වැටෙන කඳුළු හන්ගන්නද
සුදු මැණිකේ....
කළුවර අවුදින් වටවුණු
පොල් ඇතු ගෙබිමේ ඉඳගෙන
කුප්පි ලාම්පුවෙ එළියෙන්
වටකරගෙන පොඩි උන් ටික
සුරන්ගනා කතා ගොතයි
සුදු මැණිකේ……
ලාම්පු එළියට දිළිසෙන
කඳුළු පිරුණු දෑස් නුඹේ
නොපෙනුන ගානට හිටියට
ඔයිට වැඩිය කඳුළු හලන
මගෙ හදවත හන්ගාගෙන
හිනාවෙන්ට හදන්නෙ මම
සුදු මැණිකේ.....
නොපෙනුනොත් නුඹ.....
නොපෙනුනොත් නුඹ
එකමෙක දවසකට හරි
කියා ගන්න බැරි තැනක් හදවතේ
නොනැවතී රිදුම් දෙනවා....
සිය දහස් වර හැරී
දැන් එතැයි නුඹ එතැයි
මට මමම රවටගෙන
නොසෙල්වී මග බලා ඉන්නවා....
හදවතට තට්ටු කල
නුඹ ගැයූ ඒ සරය
නිම් නාද දී නිතර
මග බලන්නට සවිය දෙනවා...
කොයි වෙලේ කොහොම හරි
එන්න ඉඩ තියා මම
හැමදාම මෙහෙම මග බලනවා...
රිදුම් දෙන්නට නොහී
මතක අමුනාන මම
නුඹ නමින් හිනැහෙමින් ඉන්නවා...
හදවත....
නුඹට බෝ කවි ලියූ පසුවත්
ලියූ දෑ නුඹ කියූ පසුවත්
හදවත දවනවැනි හැඟුමක්
නුඹට නො එන්නේ නම්
හිතවත ඔය හදවත ගලක්...
නෙත්හි හී සර එවූ පසුවත්
ආදරේ යැයි හඬගා කියූ පසුවත්
පෙම් සිනා නුඹ වෙත එවද්දිත්
උණු නොවන්නේ නම්
හිතවත ඔය හදවත ගලක්....
කඳුළු ගංගා ගැලූ පසුවත්
හිත රිදී හති වැටුණු පසුවත්
එපාමැයි දුර දුවද්දී නුඹ
ඒත් පසුපස හඹා ඒ නම්
හිතවත මගෙ හදවත ගලක්....
නුඹේ හදවත ගලින් කරවූ මලක්......
Subscribe to:
Posts (Atom)